Według św. Tomasza z Akwinu, nadzieja dotyczy dobra przyszłego – trudnego do osiągnięcia, lecz możliwego. Dla nas, chrześcijan, to dobro jest zbawieniem i ostatecznym zjednoczeniem z Bogiem. Ale czy kiedykolwiek zastanawialiście się nad tym jak różni się ona od świeckiego pojęcia nadziei?
Podczas rozmowy odkrywamy wagę tej cnoty poprzez jej przeciwieństwa: zuchwałość, czyli przesadną pewność zbawienia oraz rozpacz, która pozbawia duchowej perspektywy i może prowadzić do życia bezbożnego.
Pismo Święte dostarcza nam licznych odniesień do nadziei – zwłaszcza psalmy oraz listy św. Pawła określają ją jako kotwicę dla duszy. Symbolika biblijna także przyczynia się do naszego rozumienia:
Woda symbolizuje życie przechodzące przez śmierć.
Chleb, który powstaje dzięki obumieraniu ziarna.
Baranek, związany z misterium paschalnym Jezusa.
Echa wydarzeń ewangelicznych takich jak wcielenie czy przemienienie pańskie przypominają nam o fundamentach naszej wiary; że śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa są podstawą naszej wiecznej nadziei.
Jak jednak możemy pielęgnować tę niezwykle ważną cnotę? Oto kilka wskazówek:
(1) Modlitwa za Zmarłych – wyraz wiary i wspólnoty Kościoła.
(2) Akceptacja Cierpienia – widząc je jako część drogi ku duchowemu wzrostowi.
(3) Kontemplacja Bożych Obietnic – które dodają pewności co do przyszłości.
Zachęcam do posłuchania tego odcinka w całości…
