W tym odcinku podcastu przyglądam się Wielkiemu Czwartkowi, Wielkiemu Piątkowi i Wielkiej Sobocie z wyjątkowej perspektywy: przez pryzmat bezgranicznej i wielowymiarowej miłości Boga do człowieka.
Wielki Czwartek: Miłość, która się uniża i służy
Już liturgia Wieczerzy Pańskiej wprowadza nas w głębię tej miłości. Centralnym momentem staje się obrzęd umywania nóg – mandatum. Ten pozornie prosty gest niesie ze sobą rewolucyjne przesłanie: miłość prawdziwa nie wywyższa się, lecz uniża, by służyć. Miłość chrześcijańska to nie tylko wzniosłe uczucia, ale przede wszystkim konkretne czyny skierowane ku drugiemu człowiekowi, zwłaszcza temu, który potrzebuje pomocy. Przywołana zostaje także tradycja składania darów dla ubogich podczas liturgii oraz piękno pieśni „Ubi Caritas Est”, która przypomina, że tam, gdzie panuje prawdziwa miłość i dobroć, tam obecny jest Bóg. Eucharystia, ustanowiona tego wieczoru, staje się nie tylko pamiątką Ostatniej Wieczerzy, ale również wezwaniem do czynienia miłości w konkretny sposób.
Wielki Piątek: Miłość, która decyduje się na ostateczne poświęcenie
Przechodząc do Wielkiego Piątku, stajemy pod Krzyżem. Staramy się zobaczyć świadomą decyzję Syna Bożego, który z miłości oddaje swoje życie za zbawienie ludzkości. Fragmenty Ewangelii św. Jana ukazują Jezusa jako tego, który panuje nad sytuacją, który sam wychodzi naprzeciw swoim oprawcom. Ta śmierć nie jest przypadkiem, lecz ostatecznym wyrazem miłości, która przezwycięża grzech i otwiera drogę do zmartwychwstania. Fascynujące jest również to, jak Jezus, pomimo własnego cierpienia, nieustannie okazuje miłość i troskę innym – pocieszając płaczące niewiasty, obiecując raj łotrowi i powierzając swoją Matkę opiece umiłowanego ucznia. To pokazuje, że miłość prawdziwa nie zamyka się w sobie, lecz promieniuje na zewnątrz, nawet w najtrudniejszych chwilach.
Wielka Sobota: Miłość, która szuka i wyzwala w ciszy
Wielka Sobota to dzień ciszy – zarówno w liturgii, jak i w naszych sercach. Widzimy tutaj tajemnicę zejścia Jezusa do Otchłani. Ten aspekt Triduum ukazuje Boga, który w swojej miłości nie pozostawia nikogo samego, nawet tych, którzy odeszli przed Jego przyjściem. Jezus, doświadczając śmierci jak każdy człowiek, udaje się do Szeolu, by wyzwolić sprawiedliwych, którzy oczekiwali Zbawiciela. To akt niesamowitej miłości, która przekracza granice czasu i śmierci, sięgając po każdego człowieka. Przywołana starożytna homilia na Wielką Sobotę maluje poruszający obraz spotkania Chrystusa z Adamem i innymi sprawiedliwymi.
